Dit artikel is speciaal voor al die vaders en moeders, die hun kind verloren hebben.
Een diep geworteld en gevoeld verdriet is het, dat zo veel vaders maar vooral moeders met zich meedragen, als zij hun zo gewenste kind moeten verliezen. Het laat vaak een diepe geestelijk wond achter, die maar niet wil genezen. Ook als er daarna nog kinderen worden geboren; die pijn zal nooit helemaal weggaan.
“Waarom moest ons dat overkomen??”, is een veelvuldig gestelde vraag.
In dit artikel willen we proberen enige troost te bieden, door te vertellen wat er met uw kindje gebeurt, als het terug gaat naar de sferen.
In het boek “Jeus van moeder Crisje”, wordt de ervaring beschreven van Jozef Rulof, die ook zijn kind moest verliezen.
(11,Citaat: “Intussen is de Wienerin wachtende op hun kindje. Nu wil meester Alcar hem bewijzen geven voor de moeders, die hun kleintjes moeten verliezen door de dood, die er niet is. Jeus weet niet, dat hij thans met de Wienerin een vreselijk drama zal beleven. Is dat wat? Hij krijgt een eigen kindje, hij is hartstikke gek op kinders….”.)
Als Anna (de Wienerin), zijn vrouw, drie maanden in verwachting is, neemt Meester Alcar hem mee naar de kindersferen. Hij begint te voelen, dat er iets niet klopt. Hij moet een tekening maken van zijn meester voor zijn kind. Als hij de tekening ziet, weet hij het al. Hij verscheurt de tekening. Voor het eerst weigert Jozef om voor zijn meester te dienen, maar dat was precies wat Alcar wilde.
Nadat hij door uit te treden de kindersferen bezocht heeft en dit hoofdstuk op papier is gezet, leest hij het. Meteen verscheurt hij dit hoofdstuk. Hij vertikt het langer, hij wil zijn kind hebben!!
Voorzichtig probeert hij toch zijn vrouw voor te bereiden, maar zij wil hier niets mee te maken hebben. “Ik wil mijn kind en hou op met dat gepraat”.
Dan pakt Alcar hem voorzichtig bij zijn kladden, want het werk moet doorgaan. Hij vertikt het echter nog steeds om voor zijn meester te dienen, maar zijn meester houdt hem onder de duim, door hem voor vijftig procent in gevoel af te sluiten.
Een paar dagen later komt hij weer in zijn normale bewustzijn. Hij leest wat hij geschreven heeft over de kindersferen en …….weer verscheurt hij het. Hij voert een verschrikkelijk gevecht. Maar Alcar heeft hiermee een bedoeling. Hij wil bewijzen, dat er geen dood is en dat “Magere Hein” ontdaan moet worden van de kroon op zijn vreselijke kop.
Twee weken voordat het kind geboren zal worden, treedt Jozef uit en wordt hij verbonden met zijn kind, dat nog in de baarmoeder verblijft. Dit kind vertelt hem, dat zij ( het zou een meisje zijn geworden) niet op aarde geboren zal worden, maar dat het op aarde is geweest, om de groei en bloei ín de moeder te beleven.
En inderdaad, als het zover is, wordt het kind dood geboren. Het is door de navelstreng gekropen en heeft zichzelf geworgd.
Hij en zijn Anna huilen zich volkomen leeg van verdriet. Maar hun kindje moet wél begraven worden. Dan gaat hij, met in zijn armen het kleine kistje, naar het kerkhof. Zijn zus Miets, die al eerder was overgegaan, is bij hem en helpt hem dragen. Ook de begrafenisman is er. Gommel, die naam zou het meisje gekregen hebben, wordt in hetzelfde graf gelegd als Miets. Dan valt Jozef in trance en spreekt meester Alcar tot Gommel, Miets en de begrafenisman. Deze laatste heeft zijn eerste boek gelezen. De man huilt van geluk en zal het aan iedereen vertellen, die het maar horen wil.
In het tweede deel van: Een Blik in het Hiernamaals. Hoofdstuk: Kindersfeer en reíncarnatie,wordt liefdevol beschreven, hoe er voor deze kinderen wordt gezorgd. Dit is het hoofdstuk, dat Jozef zo vaak heeft verscheurd en waar hij niets mee te maken wilde hebben.
De eerste kindersfeer ontvangt de kinderen tot drie jaar en bevindt zich tussen de vierde en vijfde lichtsfeer;
De tweede kindersfeer ontvangt de kinderen tussen de drie en zeven jaar en bevindt zich tussen de derde en vierde lichtsfeer;
De derde kindersfeer ontvangt de kinderen tussen de zeven en veertien jaar en bevindt zich tussen de tweede en derde lichtsfeer;
De vierde kindersfeer ontvangt de kinderen van veertien jaar en bevindt zich tussen de eerste en tweede lichtsfeer.
In het derde deel van hetzelfde boek, hoofdstuk: André ziet zijn kind, neemt Alcar hem mee naar een kindersfeer. Dit is de sfeer, waar zijn “dood”-geboren kindje woont. Als ze daar zijn aangekomen, laat Alcar hem alleen. Dan opeens komt zijn kind, zijn Gommel, naar hem toe. Hij voelt, dat hij haar niet zo maar kan vasthouden. Maar dan sluit hij haar in zijn armen en is hij één moment de gelukkigste mens in de ruimte.
Als hij terugkeert op aarde, vertelt hij aan zijn vrouw Anna, wat hij heeft beleefd. Nu kan ook zij verder, nu zij weet, dat haar Gommel, wat kaboutertje betekent in het Weens, leeft en goed wordt verzorgd.
Dit alles moest Jozef beleven van zijn meester Alcar voor al die moeders, die hun kind hebben verloren.
We hebben u met dit artikel maar een kleine indruk kunnen geven. Iedere vader en moeder, die antwoorden zoekt en wil beleven hoe het met hun kind verder is gegaan, raden wij aan het boek: “Een Blik in het Hiernamaals” te lezen.
Het zal u tot grote troost zijn en daarna kunt u, evenals Anna en Jozef, weer verder.(
LIEFDE
“Liefde is het hoogste goed
aan de mens gegeven.
Liefde is wat leven doet,
van ontroering beven.
Liefde is alles, Liefde is God,
Het maakt van armen rijken.
Zonder liefde – wat was het lot?
Het zou op niets gelijken.
Geest van Liefde, leid ons voort
doordring ons van uw wezen,
dan wachten wij ook ongestoord
’t einde zonder vrezen.
En zij het leven kort of lang
God’s Liefde maakt geen sterven bang.
Hans Roesink