Het moederschap
Liefde is het hoogste, het heiligste en het allerheiligste op aarde en aan deze zijde! Wie liefde bezit is een gelukkige en behoort tot de sferen van licht. De liefdelozen, de armen van geest, treden daarentegen de duisternis binnen. Wat is liefde? Waar is de liefde geboren? Onnoemelijk veel is er al over de liefde geschreven en toch is zij de mens nog niet duidelijk.
Wie de liefde wil leren kennen moet in het moederschap afdalen en deze geheiligde toestand trachten te begrijpen. De liefde en het moederschap zijn één toestand, tevens een wereld, een hemel of een hel. Zoals er mensen zijn die liefde bezitten òf levend dood zijn, zo telt de wereld moeders die hun gezegende staat beseffen en moeders die haar vervloeken.
De mens moet God als man en vrouw vertegenwoordigen. In de onmetelijkheid die God schiep, is geen wereld leeg gebleven, man en vrouw hebben de Goddelijke ruimte in bezit genomen. Door de liefde zijn de ruimten ontstaan, door het moederschap zijn ze te beleven. Door de liefde ontwaakt de ziel in al de kosmische levensgraden die Gods schepping telt en door de moeder verkrijgt het zieleleven de onmetelijke diepte die nodig is om de macht van die graden te verwerken.
Op de maan ontving de vonk Gods als mens de Goddelijke liefde. Daar begonnen wij als man en vrouw aan het kosmische leven. In ons ligt de Alziendheid, de Goddelijke kern, doch God schiep graden van lichamen, waarin wij de wetten zouden leren kennen die ons als bewuste Goden tot Hem zouden doen terugkeren. Hij wilde dat wij het moederschap zouden leren begrijpen en liefhebben, want alléén door de moeder zijn deze goddelijke wetten te beleven. Hij schonk ons het moederschap als het allerheiligste in de schepping. Door het moederschap schiep God de verbinding met Hemzelf. De moeder schept kinderen. Uit haar wordt het leven geboren. Zij doet, wat God in het oneindige deed. Door de moeder leren we God kennen. Moeder te zijn, in alle levensgraden te mogen voelen en te baren, is de evolutie van het huwelijk op aarde. Door het moederschap krijgen wij lief. In de schepper groeit het gevoel zich volkomen aan de moeder te geven. Door de moeder rijst in hem het verlangen haar leven op te voeren en haar het wonder van de schepping te schenken. Hij volgt het groeiïngsproces in haar, in het machtige weten dat het eigen leven in haar innerlijk, onder haar hart leeft. Zo groeit in hem de liefde en in dit heiligende gevoel gaat hij zorgen voor de moeder en het jonge leven. De stoffelijke en geestelijke wetten die God voor het moederschap schiep gelden voor vrouw èn man, want ook de schepper leert het moederschap kennen en wordt moeder, zoals ook God Vader èn Moeder is! Door het moederschap kan de mens goedmaken en de fouten uit het verleden doen oplossen, waarna we de sferen van licht kunnen betreden en de hogere kosmische graden, tot we het Al bereiken en weer tot God zijn teruggekeerd.
Heilig, heilig, heilig is het moederschap!
Het kleinste insect wil moeder zijn, want in dit diertje ligt het weten, het gevóel dat het moederschap evolutie betekent en het teruggaan is naar God. Daarom verlangt het dier de schepping te beleven, er wacht hem een hogere levensgraad en daarin zal het iets machtigs ontvangen. In dit opzicht is het dier meer bewust dan wij mensen die het hoogste wezen in de schepping zijn. Waarom dat grote verlangen in het dier om te mogen baren? Waarom die enorme stuwing? Het dier in de natuur is heilig bezield. De mens kent alleen het verlangen het moederlijk organisme te bezitten. Is dat liefde? Is dit Gods wil? Het moederschap wil ons doen denken, maar dènken wij waarlijk over zijn macht en betekenis?
In de sferen van licht staat een schoon gebouw dat de meesters aan de moeder hebben opgedragen. Het machtige geheel wordt door de schepper in stand gehouden ter ere van de moeder. Iedere bewuste man in de sferen en van de aarde bouwde aan deze tempel en geeft er zijn krachten voor en het is hierdoor dat dit sferenbezit eeuwigdurend straalt. Door de moeder kreeg het scheppende wezen verbinding met God en hiervan getuigt deze tempel. In dit gebouw kunnen wij het moederschap in al zijn heilige graden en stadia beleven. Hier leerden wij ons zelf kennen door de moeder. Een dergelijk heilig bouwsel zal straks ook op aarde verrijzen, al krijgt het dan bij u een andere betekenis. Toch zal ook dat gebouw de moeder vertellen over de wetten van God en van haar grootse taak voor de ruimte en ons leven. Deze tempel zal u van het eigenlijke moederschap overtuigen. U zult er de graden van leren kennen. Wat uw geestelijk ontwaken bevordert. De geestelijke moeder dient, geeft en schept. Zij brengt harmonie tussen hemel en aarde! En deze moeder zal door de “Eeuw van Christus” in u bewust worden.
De tempel van de moeder leerde ons dat het moederschap stoffelijk, geestelijk en kosmisch diep is, het directe contact tussen God en de mens, en het allerheiligste beleven in de ruimte. Door het moederschap treedt de ziel de hogere orde binnen. De moeder schenkt in haar liefde het leven van God een lichaam om het de mogelijkheid te geven de kringloop op aarde te volgen, te volbrengen en tot God terug te keren. De moeder heeft dit in handen.
Wanneer het dier in de natuur schept, bidt het door zijn daad en volgt het Gods wetten op. Het dier dient, geeft en schept. Dit is kosmisch bidden. De mens bidt in dit opzicht niet, de mens koestert zijn verlangens. Het dier volgt de wetten van God onbewust, maar de mens is als God en toch begrijpt hij zichzelf en de schepping nog niet. Het dier dient de evolutie, omdat het voelt dat deze moet voortgaan. De mens als de Goddelijk bewuste kan nog weigeren te scheppen. De “Eeuw van Christus” eist van elk individu zichzelf te geven en dwingt de moeder zich geheel voor het scheppingsproces in te zetten en haar taak af te maken, gelijk moeder Maan en moeder Aarde dit deden. Het dier leeft natuurlijk, de mens heeft die natuurlijkheid afgelegd. Het menselijke leven is gesplitst, de mens heeft het reine, natuurlijke instinct verlaten, terwijl het dier er nog in leeft. Zie eens, hoe de natuur in het voorjaar schept, baart en dient. Zie, hoe het dierlijk leven zich op het moederschap instelt en hoe machtig de liefde en de zorg zich ontplooien. Het dier bouwt, de mens breekt af, ja vermoordt het andere leven van God. Hij is met alle levensgraden en wetten van God in botsing. De mens kent zichzelf niet. De moeder moet nog ontwaken! In de moedertempel hebben wij al deze wetten en toestanden leren kennen. Wij knielden er neer en trachtten ons geheel leeg te maken. Dan geven wij ons aan de moeder over, waarna haar denken en voelen in ons leven komt en tot ons gaat spreken. En nu zijn wij als scheppers door deze reine meditatie in staat te volgen alles wat God geschapen heeft, maar dat de moeder door haar organisme ontvangt. De moeder voert ons de Goddelijke evolutie binnen en zij verbindt ons met de hogere sferen en wetten.
Eerst aan deze zijde leert de schepper de moeder bewust kennen en nu keert hij naar de aarde terug om moeder te worden. Voelt u wat dit zeggen wil? Aan deze zijde leerde hij dat de moeder met God verbinding heeft. Nu wil hij die verbinding bewust beleven en zich eigen maken, wat voor hem evolutie betekent. Deze fiel ontvangt van Zijn Goddelijke Schepper die genade, daalt in het moeder‑organisme af en baart kinderen. Hij ervaart nu bewust dat het moederschap het éénzijn betekent met Gods leven. Zo dalen ook vrouwen naar de aarde af, in de tempel van de moeder leerden zij de ware betekenis van het moederschap kennen en thans willen zij die genaderijke staat beleven, zoals God het bedoeld heeft. Zij ontwaken er door, keren naar onze zijde terug en gaan nu verder om het hogere moederschap te beleven, wat op de vierde kosmische levensgraad geschiedt.
God gaf ons het moederschap, maar daardoor gaf Hij tevens Zichzelf. In het moederschap leeft God. God is er in te voelen, want God is Vader en Moeder, vooral Moeder! Door het moederschap overheerst God in de natuur en staat Hij het dichtst bij ons. Als Schepper bleef God in het onzichtbare, als Moeder werd Hij zichtbaar voor al Zijn leven.
Door het overgaan in de moeder tijdens onze meditatie in de tempel komen wij in de heilige stilte van vóór de schepping, als God zich openbaart. Nu beleven wij God als Moeder. Dit is het binnentreden in Gods Koninkrijk, de ruimte van de moeder, dit is het beleven van het barende principe, het gevende en dienende ego. Nu ondergaan wij de wetten Gods, zoals deze het leven van de moeder hebben opgebouwd, en het ruimtelijke bewustzijn overstraalt ons eigen ik.
Deze heiligheid komt naar de aarde! In de Eeuw van Christus ontvangt de mensheid de moedertempel. Als jonge mensen dan straks in het huwelijk willen treden zullen zij zich daar voor die heilige verbintenis moeten bekwamen. Het meisje moet leren, hoe de natuur Gods wetten opvolgt, terwijl de jongeman geleerd wordt, hoe hij haar dienen moet. Het is noodzakelijk dat de toekomstige echtgenoten alles van de huwelijkswetten afweten. Zij dienen te weten, waarvoor zij op aarde zijn en wat het doel is van de schepping. Wie zijn hun kinderen? Vanwaar zijn deze zielen gekomen? Hadden zij vroeger reeds met deze levens te maken? Waarom trokken juist zij hen aan? Duizenden vragen moeten zij kunnen beantwoorden, duizenden wetten kennen, pas dan zullen zij elkander kunnen dienen en liefhebben. De staat wil dat de parapsychologen en de zielekenners het huwelijk in handen zullen nemen, want door deze geleerden die dan bewúste meesters zijn, zal de echtelijke band gééstelijke waarde krijgen. De a.s. echtelieden komen onder hun contróle, ja, zij zullen hun zeggen, of zij wel dan niet bijeen behoren. Zo dit niet het geval is, zal er van huwelijk geen sprake zijn. In de toekomst huwt soort met soort, levensgraad met levensgraad, scheiden is dan niet meer mogelijk. Dit is het hoogste geschenk van God aan zijn kinderen. In de voorbije eeuwen waren man en vrouw niet gereed voor elkaar, hoge en lage graden waren met elkander verbonden, met alle verschrikkelijke gevolgen daarvan. In de Eeuw van Christus is zulks niet meer mogelijk, dan kan alleen gelúk op aarde heersen. De Alvader zond Christus er voor naar de aarde. Voor het eeuwige geluk van de mensheid werd op Golgotha geleden!
In de aardse tempel zullen man en vrouw zich leren openen. Hun zal worden bijgebracht, hoe zij elkander hebben te begrijpen en in álle omstandigheden dienen op te vangen. Dán zullen de kinderen van Israël het bewuste moederschap en hierdoor de waarachtige liefde leren kennen.
De geestelijke moeder van die tijd krijgt het kosmische leven in handen. Waartoe?
De geestelijke moeder is dan gereed om de wetten van leven en dood in eigen handen te nemen. In uw tijd wachten tussen Ieven en dood, in de wereld van het onbewuste, miljoenen zielen op één organisme. De mens zelf schiep kosmische stoornissen voor het huwelijk en Gods schepping, hij bracht disharmonie in Gods wetten. Zelfmoord en oorlogen veroorzaakten astrale ellende. Miljoenen levens gingen tè vroeg van de aarde weg! Zij moeten terug om Gods wetten te beleven, zij maakten haar niet af en dit moet toch geschieden, zo de ziel de geestelijke werelden wil betreden. Hierin kan alléén de moeder verandering brengen. Zij zal de wachtende zielen een nieuw organisme schenken. De meesters van gene zijde zullen de psychologen door de technische instrumenten helpen in de voorlichting van de massa. Zo zullen de kosmische stoornissen oplossen! Man en vrouw hebben zich aan de nieuwe wetten te onderwerpen, de staat eist dit.
Zieken mogen niet huwen. Eeuwen achtereen is er ziekte aangetrokken en opgebouwd en werden er zieke kinderen geboren. Nu wordt dit verboden! De zieken zullen eerst moeten genezen en zij ontvangen daartoe wat nodig is, terwijl de gezonden voor hen werken, zolang zij daartoe niet in staat zijn.
Ziek zijn en niettemin een huwelijk sluiten en kinderen verwekken is in strijd met Gods wetten. Dit schept nieuwe ellende, nieuwe stoornissen en de Eeuw van Christus wil alle afbraak voorkomen.
Adolf Hitler wilde zulks ook tegengaan, doch hij vergaste de zieken. Hij verkeerde in het oerwoudstadium, maar de mensheid heeft dit reeds achter de rug. Zijn dierlijk bewustzijn voelde de onrechtvaardigheid van zijn handelwijze niet. Toch leefde in hem het dienen voor de massa, maar daar hebben de meesters hem niet voor nodig.
De wetenschap roept de zieken straks het halt toe. En Christus eist dit! Het is niet hard, het is heel natuurlijk. Aan deze zijde staan wij ook voor de natuurlijke wetten van God, voor deze hadden wij ons hoofd te buigen, pas daarna konden we de hogere bewustzijnsgraden binnentreden. De wetenschap zal niet langer toestaan dat het ene wezen het andere besmet dat het moederschap wordt bezoedeld. Elk organisme ontvangt dan het medische onderzoek. De stelsels zullen straks worden gesterkt, maar alléén om het moederschap op te voeren. Niet om oorlogsdoeleinden te dienen zoals thans het geval is.
Veel zal er op aarde veranderen. Zo zal de jeugd reizen maken om zich voor het huwelijk te bekwamen. Zij belééft dan de aarde, wordt door andere volken ontvangen, ziet zich verruimd en leert. Het meisje is nu een hoog ideaal, daar zij eens moeder zal zijn. Alles wordt er op gericht dit bewustzijn in haar te ontwikkelen. Langzaam gaat de macht van het moederschap in haar spreken, heiligend is de liefde die zij te schenken heeft, en haar ogen stralen haar verlangens en verwachtingen uit. Zij is bewust en volkomen gereed voor de taak die haar wacht, en als het wonder van het moederschap tot haar komt is het zeker dat zij de wetten er van rein geestelijk zal beleven. Nu weten ook de ouders waarvoor zij leven!
Moeder en schepper dragen dan beiden de Goddelijke Ruimte en bezitten door hun bewustzijn van de Goddelijke wetten en door hun liefde het Koninkrijk Gods op aarde. Zó heilig wordt het huwelijk!