Marja-Radjany heeft jaren in het verre Oosten doorgebracht en daar een hoge graad van geestelijke ontwikkeling beleefd en aanvaard. Thans brengt hij een verder leven in Holland door. Als een hoge uitzondering is ons blad in staat gesteld een artikel van zijn hand te verkrijgen en velen zullen met aandacht hiervan kennis nemen.
De schrijver zegt aan het eind van zijn artikel: “Wij in het Oosten denken anders”. Daarom zullen er ongetwijfeld meningsverschillen optreden. De felle waarheden die ons in het gezicht worden “geslingerd”, zullen ons echter aan het denken moeten brengen. Dat is de bedoeling van M-R.
De “Mens” in zijn huidige stadium weet het niet meer, hij zoekt het goede, hij wil iets beleven voor zijn ziel, geest én persoonlijkheid, maar vindt het niet. Althans zij niet, die van hun leven op aarde iets ánders willen maken, dat hem én haar het geluk geeft; wat geluk in en voor hun liefde, voor man en vrouw, voor de eeuw waarin zij leven, voor hun taak. De geestelijke wetenschappen staan op een dood punt. Alléén de techniek kan vooruit, omdat wij thans in die eeuw leven. We kregen de machtige “atoomenergie” en ook de bom; ga verder en gij weet het meteen. Maar… is dat geluk?
2000 jaar ontwikkeling hebben de Mens niets geleerd. Waarheen voert het leven de mens? Dat van man en vrouw? Naar een afgrond? Wat is waarheid? Toon aan dat gij het weet en gij bezit gans deze mensheid… heeft iemand gezegd.
Kunsten en wetenschappen staan op een dood punt, altháns de geestelijke wetenschappen. Is dat niet erg? Is het niet om te huiveren? Is dit niet een beeld om nachtmerries te krijgen, met God nu geen houvast meer te kunnen beleven? Wilt gij nog meer horen hoe arm deze mensheid is, hoe onbewust nog? Welnu, leest dan even verder.
Radio…, Ach wat, jaren achtereen horen wij hetzelfde gedaas; alsof al dat geblair van al die songs ons tot Hem voert. Droevig is het. Wij hebben ons overgegeven aan stakkerds, die denken ons iets te moeten leren, die ons moeten vermaken, alsof er niets anders te koop is in de ruimte waarin wij leven en waartoe wij behoren. – Trek in een liedje? Haal er een stel musici bij en vraag om “My dreams” en gij krijgt iets te horen dat u en gans uw persoonlijkheid terug voert naar een oerwoud.
Dat is de kost die wij krijgen. Het is eenvoudig: ook de radio staat op een dood armoedig punt. Je kunt die afgezaagde kost niet meer verdragen. Een afgrijselijk dood punt is het, ook voor de radio.
Maar wat nu? Zo’n lichaam met al die denkers heeft geen toekomst meer, kan niet vooruit? Dan moeten die denkers plaats maken voor anderen die “toekomst” zien, voelen en beleven, of we komen ertegen in opstand. De massa wácht op iets, de massa heeft voedsel voor de geest nodig en dat is er nú niet meer.
Kunsten en wetenschappen staan voor een afgrijselijk masker. Zo is deze eeuw. Ruk deze eeuw dat duivelse masker af en gij zijt een profeet van de hoogste soort. Maar wie kan dat? Waar leeft deze mens? Soms in het nuchtere Westen? De radio is reeds gesneuveld. Sprankelende waarheid krijg je nimmer te horen. Er zijn in Holland en de rest van deze mooie aarde geen Buzio’s meer te beleven. Anderen kunnen het niet, omdat – ja nu valt de bijl onherroepelijk – de kunstenaar op een dood punt staat; voor zijn eigen schavot. De man en de vrouw, die aan kunst hebben gedaan, dachten: dat gaat goed, wij hebben het. Doch de mens van deze eeuw zei: ga wég,… verdwijn uit mijn kamer; al dat lege, nietszeggende gedoe moet ik niet langer Wat er even in ging bij de massa, bleek later plagiaat te zijn, gestolen dus van een echte die nog kon denken, die nieuw bloed gaf, zoals Buzio steeds heeft gekund.
Indien wij geen Bach, geen Beethoven, geen Wagner kenden; mensen, man, vrouw, hoe is dan uw leven van elke dag? Ach hoe mooi dat geblair over “My dreams” in uw kamer en dat “Nevertheles”. Heel mooi. Maar millioenen
mannen en vrouwen voelen zich geslagen én bedrogen, omdat wij, – hier gaat het ons nu om, – een ”Oorlog” hebben beleefd, een pak slaag kregen te verwerken, ongenadig – of ben je uw pak slaag al vergeten? – Dát alléén echter gaf de mens het denken, dus, door die strijd en ellende kreeg de mens ander gevoel en tháns is alles leegte en armoede voor deze mens, de mens van deze eeuw! Leegte, kletspraat is het. De kunsten en wetenschappen staan op een dood punt, een masker is het. Wie rukt dat masker af en wie kijkt er achter? Wie kan dat? Géén geleerde, ook niet de minister van O.K.W . …? Hij is immers de man die het weten moet? Het hoogste staat machteloos. Moet hij bekennen: ik weet het niet meer? Waarheid is het… uw O.K.W. weet het niet en wist men het, dan hadden we hier Kunst van ongekende schoonheid… Is geen mens in dit land er toe in staat? Geen wereldfilm van naam kunnen ze bijvoorbeeld maken? Ach kom, het is duidelijk, ook die mannen zijn tevoren reeds gebrandmerkt en de man met zijn geld heeft geen vertrouwen. Het geld gaat naar de kermistent, het wordt kunstmatig
verbrast. Waarheid is het – radio en film staan op een afgrijselijk dood punt.
Is dit niet te veranderen? Hebben wij voor deze eeuw niets meer in handen om dit dode punt te overwinnen? Ja zeker, maar wij zijn er nog niet, straks krijgt ge het antwoord en kunt ge het voor uzelf uitmaken. Maar wij moeten
eerst de andere armoedige rest volgen en dán kunnen wij beginnen om te leren denken hoe het nu nét niet moet.
Kijk ook eens naar Picasso, de sur, de ré, de expressionisten– van de Vermeers en de Rembrandts is er geen sprake meer – . Ook die kunst staat op een dood punt. Wat is kunst? Dat van Picasso? Zijn laatste werk? Zijn eerste?
Ja, zijn laatste; hij zei het zelf: “….. is bedrog! Ik heb gebruik gemaakt van deze tijd. De mens is gek…..” En dat slingert Picasso ons zomaar midden in ons gezicht en wij hebben voor dat bedrog millioenen betaald en kijken er
naar. Daar hangen ze…. bedrog…. Afschuwelijk is het, omdat wij nie denken, omdat wij onze oorlog vergeten zijn, wij laten ons begoochelen! Hard? Maar waarheid!
Wij hebben het er niet over of Han van Meegeren een bedrieger was. Maar geef ons nu Han van Meegeren maar, hij bracht kunst en gaf nieuw bloed….. bezat het. Een beeldhouwwerk voor Han van Meegeren is meer waard dan die voor de Picasso’s…. Eerlijk is eerlijk, was Han geen kunstenaar?
In zijn denken, ja; en zijn hand kreeg de bezieling van die oude, goeie tijd, het was alsof een echte Vermeer weer in Han van Meegeren leefde en schilderde, óns voor zijn masker plaatste. En zie, de groten vlogen erin. – En betalen, én kopen, dát is echt. – Armoedig gedoe werd het, maar Han van
Meegeren zijn wij kwijt, voor altijd, zijn naam sterft nooit.
Beeldende kunst? Zie eens die armen en benen. Bezie ook de schepping van Michael Angelo en dan “Vader en Kind”. Zó arm zijn wij aan werkelijke kunst. Indien er niets anders gebeuren gaat, staan wij over 2000 jaar nóg voor die armen en benen, benen van mensen zoals de prehistorische tijd het heeft geschapen en heeft gekend en wij onze schouders voor laten zakken.
Zo arm is het!
De spirit is uit alles, uit het – óns – leven weg. De bezieling, de rechtvaardigheid en de stuwing zijn het ook, maar boven alles toch de eeuwigdurende kracht, waardoor een Galilei kon zeggen: De aarde draait óm de zon, vader…. niet de zon om de aarde. Hij werd, hoe is het mogelijk, gekerkerd, geslagen.
Men snoerde dit genie zijn mond en sloot hem op. Ja, waarheid is het. Toch kreeg ook hij, die goede Galilei gelijk; ook Socrates. Ook iemand anders…. Maar “Die” grote is er niet meer, is weg uit onze samenleving, Hij kreeg Golgotha te beleven en te aanvaarden! En die ánderen, die gelijk hadden en tijdens hun machtige levens niet werden aanvaard, niet wilden begrepen
worden?
Honderdduizenden problemen stormen er op uw kleine nietige leven af. Maar al die problemen zijn géén problemen meer, indien wij ze volgens de Goddelijke wetten volgen en ontleden. Mens ontwaakt… leert denken… Zelfs uw gedachtenleven staat op een dood punt en dát in gans Europa. Wij in het Oosten denken anders, hebben door onze geboorte het contact moge beleven met moeder “Natuur”. Niet allen, ook maar enkelingen, de rest slaapt nóg… Onze Tempels gaven U in dit Westen verruiming, doch gij kende de wetten niet van het Oosten, niet die van Moeder Natuur, niet van uw en ónze God, de énige slechts die Hemel en Aarde geschapen heeft
voor ons állen!
Wij geloven in Christus omdat wij in Hem het hoogste zien voor de mens… de Liefde. Onze grote zoon Ghandi, volgde die weg. Wij volgen hem. Door hem kregen wij Christus te zien. Eenvoudig is het, omdat Ghandi Westers
gevoelsleven bezat, zijn denken en voelen door de Goddelijke ruimte bezieling kreeg. Waarheid is het. Maar wat wilt gij nu beginnen?
Ik ben er een van uw volk geworden, volkomen, maar denk nóg volgens de wetten, die millioenen jaren voor de mens, voor man én vrouw, gerechtvaardigd werden verdicht, ruimtelijk én menselijk, dus óók voor de wedergeboorte. Ja zeker, waarheid, omdat wij niet in één leven kunnen
blijven geloven. Integendeel, de mens zal zijn scheppin moeten overwinnen en leren kennen, hij zal zich zijn Universum eigen moeten maken.
Dát is het doel van de schepping én de Schepper. Mens der aarde, gij zijt eeuwigdurend, maar gij weet het nog niet Daardoor uw bloedarmoede, uw dood punt; gij durft niet te denken!
2000 Jaar menselijke ontwikkeling brachten de mens, man én vrouw, naar het geestelijke dode punt voor het leven, de ziel en de geest. Het “Nevertheless” bleef over. En dat is uw ónkunde. Tot straks.
M.R.
Nieuwsblad Heemstede 26-09-1952